در ساخت عدسی عینک آفتابی و طبی معمولاً از یکی از مواد زیر استفاده می‌شود:
-
شیشه
- به سنت و در زمان‌های قدیم عدسی عینک‌ها را از شیشه می‌ساختند. امروزه نیز همچنان گاه عدسی‌ها را از شیشه می‌سازند. از ویژگی‌های مثبت شیشه خش‌ناپذیری و شفافیت آن است. ویژگی‌های ناخوشایند شیشه وزن زیاد و شکنندگی‌است. همچنین در نمره‌های بالا ضخامت عدسی‌های شیشه‌ای به نسبت پلی‌کربناتی زیاد است. اگر حفاظت چشم از اشعهٔ فرابنفش هم مدنظر باشد عدسی‌های شیشه‌ای نیازمند اعمال پوششی از یکی مادهٔ جلوگیر اشعهٔ فرابنفش‌اند.
-
پلاستیک CR39
- CR39 پرکاربردترین پلیمر در صنعت عدسی‌سازی است. عدسی‌های پلاستیکی شکنندگی‌شان بسی کمتر از عدسی‌های شیشه‌ای است و همچنین سبک‌تر هستند. چون پلاستیک از شیشه آسان‌تر خش می‌پذیرد، عدسی‌های پلاستیکی نیازمند اعمال‌شدن یکی پوشش نازک از ماده‌ای ضدخش بر سطح عدسی هستند. این عدسی‌ها همانند عدسی‌های شیشه‌ای در نمره‌های بالا به نسبت عدسی‌های پلی‌کربانتی ضخیم‌اند. همچنین همانند عدسی‌های شیشه‌ای برای جلوگیری از برخورد اشعهٔ فرابنفش به چشم نیازمند اعمال پوشش ضدفرابنفش‌اند.
-
پلی‌کربنات
- پلی‌کربنات یکی از بهترین مواد برای ساختن عدسی‌های عینک است. عدسی‌های پلی‌کربناتی به‌شدت ناشکننده‌اند. به‌علاوه از عدسی‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی هم‌نمره، نازک‌تر و سبک‌ترند. ویژگی مثبت دیگرشان این است که جلو ورود اشعهٔ فرابنفش را به‌طور کامل می‌گیرند. این عیب در آن‌ها هست که در نمره‌های بالا دید جانبی را بیشتر از همتایان شیشه‌ای و پلاستیکی محدود می‌کنند. خش‌پذیری پلی‌کربنات بیشتر از شیشه است و نیازمند اعمال پوشش ضدخش است. به علاوه ضریب بازتابش از شیشه و پلاستیک بیشتر است و از این رو نیاز به اعمال پوشش ضدبازتاب بیشتر احساس می‌شود.
